چرا پارکینگ‌های امروزی برای خودروهای خودران مناسب نیستند؟

به گزارش خودران، پارکینگ‌های شهری سال‌ها بر پایه نیازهای رانندگان انسانی طراحی شده‌اند؛ مسیرهای عریض، فضای گردش، خط‌کشی‌های گسترده و فاصله زیاد میان جای پارک. این الگو با ورود خودروهای خودران ناسازگار است، زیرا خودران‌ها برای ورود، خروج و توقف، به فضای بسیار کمتری نیاز دارند و با دقت بالا حرکت می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین تغییرات، حذف نیاز به فضای باز کردن درها است. چون سرنشین قبل از ورود خودرو به پارکینگ پیاده می‌شود، خودرو می‌تواند در فاصله بسیار کم کنار خودروهای دیگر قرار گیرد. این مسئله ظرفیت پارک را بین ۴۰ تا ۶۰ درصد افزایش می‌دهد، بدون آنکه سازه جدیدی ساخته شود.

برای تحقق پارک خودکار، زیرساخت‌های داخلی باید هوشمندسازی شوند. حسگرهای سازه‌ای باید اطلاعات دقیق برای هدایت را به خودرو منتقل کنند. نقاط توقف باید استاندارد باشد تا سامانه ادراک خودرو آنها را بخواند. همچنین مسیرهای داخلی باید تا حد امکان مستقیم، منظم و بدون پیچ‌های غیرضروری باشند.

ارتباط خودرو با سازه یکی از ارکان آینده پارکینگ‌ها است. این ارتباط به پارکینگ امکان می‌دهد جای خالی را اعلام کند، مسیر مناسب را پیشنهاد دهد و جریان ترافیک داخلی را مدیریت کند. چنین ساختاری باعث کاهش مصرف انرژی خودرو نیز می‌شود، چون خودرو بدون توقف‌ها و اصلاح مسیرهای مکرر به مقصد می‌رسد.

ورودی و خروجی پارکینگ‌ها نیز نیازمند بازطراحی هستند. علائم باید خوانا باشد، نور کافی تامین شود و مسیرها با الگوی حرکتی خودروهای خودکار هماهنگ شوند. رمپ‌های پیچ‌دار، سطوح کم‌نور و نشانه‌های نامشخص دقت هدایت را کاهش می‌دهد و باید اصلاح شود.

شهرهای پرتراکم بیشترین سود را از این تحول می‌برند. افزایش ظرفیت پارک در همان مساحت پیشین، فشار بر سطح شهر را کم می‌کند و فضای شهری را برای کاربری‌های مهم‌تر آزاد می‌سازد. در جهان، کشورهایی مانند آلمان، کره جنوبی و امارات پروژه‌های پارکینگ خودران را آغاز کرده‌اند و نتایج آنها نشان می‌دهد شهرها می‌توانند بدون ساخت سازه جدید، کارایی پارک را تا چند برابر افزایش دهند.