هارلی-دیویدسون در مسیر تولید موتورسیکلت‌های کوچک و مقرون‌به‌صرفه برای بازار جهانی
هارلی-دیویدسون با هدف جذب موتورسواران جدید، به دنبال تولید موتورسیکلت‌های کوچک و ارزان‌قیمت است. این برند آمریکایی که به کروزرهای بزرگش معروف است، قصد دارد با مدل‌های جدید و اقتصادی، جایگاهی در بازار موتورهای سبک مانند هوندا GB350S و تریومف اسپید 400 به دست آورد.
هارلی-دیویدسون، برند نمادین آمریکایی که به خاطر کروزرهای بزرگ و پرقدرت خود شناخته می‌شود، در حال بررسی ورود به بازار موتورسیکلت‌های کوچک و اقتصادی است تا موتورسواران جدیدی را به خود جذب کند. این حرکت در حالی صورت می‌گیرد که مدل‌های پایه مانند فورتی-ایت و اسپرتستر 883 در اروپا متوقف شده‌اند و هارلی به دنبال پر کردن این خلأ با گزینه‌های ارزان‌تر است.
تجربه هارلی در بازار موتورهای سبک
هارلی-دیویدسون پیش‌تر در بازارهای آسیایی، به‌ویژه هند، وارد بخش موتورهای سبک شده است. این شرکت با همکاری هیرو موتوکورپ (Hero MotoCorp)، موتورسیکلت تک‌سیلندر X440 را با قیمت معادل 2105 پوند (حدود 2600 دلار) برای بازار هند معرفی کرد. این مدل نشان‌دهنده توانایی هارلی در تولید موتورهای مقرون‌به‌صرفه است. حالا، مدیران این شرکت به مجله MCN اعلام کرده‌اند که قصد دارند این رویکرد را به بازارهای جهانی، از جمله اروپا، گسترش دهند تا با موتورسیکلت‌های محبوبی مانند هوندا GB350S و تریومف اسپید 400 رقابت کنند.
کولجا ربستاک، معاون بازارهای بین‌المللی هارلی-دیویدسون، در گفت‌وگو با MCN اظهار داشت: «ما با توقف خط تولید اسپرتستر، حجم فروش قابل‌توجهی را از دست دادیم. این مدل بسیار موفق بود، اما از نظر مالی سودآوری زیادی برای شرکت نداشت. چالش ما این است که چگونه می‌توانیم با محصولات پایه و کوچک‌تر وارد بازار شویم و در عین حال سود مالی لازم را کسب کنیم.»
او افزود: «تیم تحقیق و توسعه ما روی این موضوع متمرکز است. ما به یک نقطه ورود برای برند نیاز داریم و نمی‌توانم جزئیات برنامه‌های آینده را فاش کنم، اما نیاز به این تغییر را درک کرده‌ایم.»
تولید در تایلند و کیفیت بالا
یکی از عوامل کلیدی در استراتژی هارلی برای عرضه موتورهای مقرون‌به‌صرفه، استفاده از ظرفیت تولید در تایلند است. ربستاک توضیح داد: «ما ظرفیت تولید بسیار خوبی در تایلند داریم. بسیاری از موتورسیکلت‌های ما برای بازارهای بین‌المللی از این کارخانه تأمین می‌شوند و بازخوردهای دریافتی در مورد کیفیت بسیار عالی بوده است.»
کارخانه تایلند هارلی که در سال 2018 افتتاح شد، در ابتدا برای دور زدن تعرفه‌های 60 درصدی تایلند و تأمین بازارهای آسیایی و اروپایی راه‌اندازی شد. این کارخانه اکنون نقش مهمی در تولید مدل‌هایی مانند پن امریکن، اسپرتستر اس و نایتستر ایفا می‌کند، که همگی از موتور Revolution Max استفاده می‌کنند. با این حال، هارلی اعلام کرده که تولید مدل‌های گران‌قیمت‌تر مانند سافتیل و تورینگ همچنان در آمریکا انجام خواهد شد.
جذب مخاطبان جدید
هارلی-دیویدسون در تلاش است تا تصویر سنتی خود به‌عنوان تولیدکننده کروزرهای بزرگ را تغییر دهد و مخاطبان متنوع‌تری، از جمله موتورسواران جوان و زنان، را جذب کند. ربستاک تأکید کرد: «ما باید به مشتریان وفادار خود پایبند باشیم، اما اگر به مخاطبان جدید نرسیم، ممکن است خودمان را منزوی کنیم.»
او افزود: «فرصت بزرگی برای جذب موتورسواران زن داریم، به‌ویژه در بازارهایی که تعداد زنان دارای گواهینامه موتورسیکلت حتی از مردان پیشی گرفته است.»
هارلی با مدل‌هایی مانند پن امریکن (یک موتورسیکلت ماجراجویی که از سال 2021 عرضه شده) و اسپرتستر اس، در حال گسترش دامنه محصولات خود است. بااین‌حال، ربستاک اذعان کرد که بسیاری از مردم هنوز هارلی را فقط با مدل‌های سنتی مانند فت بوی یا موتورهای تورینگ می‌شناسند. او گفت: «من هنوز شگفت‌زده می‌شوم وقتی می‌بینم برخی نمی‌دانند ما از سال 2021 یک موتورسیکلت ماجراجویی فوق‌العاده به نام پن امریکن داریم که در شرایط سخت، مانند مسابقه افریقا اکو، آزمایش شده است.»
رقابت در سری مسابقه باگِر
برای تقویت جایگاه خود و تغییر دیدگاه‌ها، هارلی-دیویدسون برنامه‌ای جسورانه برای بازگشت به دنیای مسابقات دارد. این شرکت با همکاری موتوجی‌پی، یک سری مسابقات جهانی باگِر (Bagger) را در سال 2026 راه‌اندازی خواهد کرد که در آن موتورسیکلت‌های رود گلاید آماده‌شده برای مسابقه رقابت می‌کنند. یوخن زیتز، مدیرعامل هارلی، اظهار داشت: «این گام جسورانه‌ای برای جاه‌طلبی‌های جهانی هارلی در زمینه مسابقات است. ما عملکرد خود را در سری موتوآمریکا کینگ آو د باگرز نشان داده‌ایم و حالا هیجان‌زده‌ایم که این نوع جدید از مسابقه را به صحنه جهانی بیاوریم.»
چالش تعرفه‌های تجاری
یکی از چالش‌های اصلی هارلی-دیویدسون، عدم قطعیت در روابط تجاری بین‌المللی است، به‌ویژه با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید. در دوره قبلی ریاست‌جمهوری ترامپ، تعرفه‌های 31 درصدی اتحادیه اروپا بر موتورسیکلت‌های آمریکایی (در پاسخ به تعرفه‌های فولاد و آلومینیوم آمریکا) هارلی را مجبور کرد تا بخشی از تولید خود را به تایلند منتقل کند. این تعرفه‌ها هزینه‌ای حدود 2200 دلار به ازای هر موتورسیکلت صادراتی به اروپا اضافه می‌کردند.
اگرچه این تعرفه‌ها در دوره بایدن به 6 درصد کاهش یافت، اما مذاکرات تجاری کنونی و تهدید تعرفه‌های جدید می‌توانند دوباره چالش‌هایی ایجاد کنند. ربستاک در این باره گفت: «ما باید تا حد امکان انعطاف‌پذیر باشیم و به شرایط اقتصادی گوش دهیم. در حال مذاکره هستیم و من خوش‌بینم که توافقی حاصل خواهد شد. هر مشارکت تجاری باید قوانین عادلانه‌ای برای هر دو طرف داشته باشد.»
استراتژی تولید دوگانه هارلی (آمریکا و تایلند) به این شرکت امکان می‌دهد تا در برابر تغییرات تعرفه‌ای انعطاف‌پذیر باشد. بااین‌حال، انتقال تولید به تایلند برای مدل‌های Revolution Max مانند پن امریکن و نایتستر جنجال‌هایی را در پی داشته است. اتحادیه‌های کارگری در ویسکانسین و پنسیلوانیا این تصمیم را «خیانت به میراث آمریکایی» هارلی دانسته‌اند و معتقدند که ممکن است به از دست رفتن مشاغل در آمریکا منجر شود.
نتیجه‌گیری
هارلی-دیویدسون در حال تحول است تا با نیازهای بازار مدرن سازگار شود. این شرکت با تمرکز بر موتورسیکلت‌های کوچک و مقرون‌به‌صرفه، تلاش می‌کند تا مخاطبان جوان‌تر و متنوع‌تری را جذب کند، در حالی که به ریشه‌های خود وفادار می‌ماند. تولید در تایلند، برنامه‌های مسابقه‌ای جدید و توجه به بازارهایی مانند موتورسواران زن، نشان‌دهنده رویکردی آینده‌نگر است. بااین‌حال، چالش‌های تعرفه‌های تجاری و انتظارات مشتریان سنتی ممکن است موانعی در این مسیر ایجاد کنند. اگر هارلی بتواند تعادل بین نوآوری و اصالت را حفظ کند، می‌تواند جایگاه خود را به‌عنوان یک برند پیشرو در صنعت موتورسیکلت تثبیت کند.
