تراشه‌های اختصاصی خودران‌ها؛ رقابت Nvidia، Huawei و Qualcomm بر سر مغز خودروها

به گزارش خودران، پایه فناوری خودروهای خودران به تراشه‌هایی وابسته است که بتوانند میلیون‌ها داده محیطی را در کسری از ثانیه تحلیل کنند. این پردازنده‌ها، وظیفه محاسبه مسیر، کنترل حسگرها، تشخیص اشیاء و پیش‌بینی رفتار رانندگان دیگر را برعهده دارند؛ بنابراین کیفیت تراشه به معنی کیفیت هوش رانندگی است.

در این میان، Nvidia با معماری‌های پردازشی خانواده Drive Orin و Drive Thor پیشتاز بازار خودروهای خودران سطح چهار و پنج محسوب می‌شود. تراشه‌های این شرکت، توان انجام بیش از ۲۰۰۰ تریلیون عملیات در ثانیه (TOPS) را دارند و هم‌اکنون در خودروهای BYD، Volvo و Mercedes-Benz استفاده می‌شوند. مزیت اصلی آن، ترکیب گرافیک قدرتمند با هوش یادگیری عمیق است که خودرو را قادر می‌سازد از داده‌های چند دوربین و لیدار، نقشه سه‌بعدی محیط بسازد.

در سوی دیگر، Huawei با تراشه MDC810 و نسل جدید پلتفرم ADS 3.0 وارد میدان شده و تمرکز خود را بر ترکیب قدرت محاسباتی بالا با مصرف انرژی پایین گذاشته است. فلسفه فنی هواوی بر پایه «اتصال مداوم ابری» است—به‌جای تمرکز بر عملکرد مستقل خودرو، سیستم از طریق شبکه نسل پنجم با دیگر خودروها و زیرساخت شهری تبادل داده می‌کند. این جهت‌گیری باعث شده خودران‌های چینی به سرعت در محیط‌های پرترافیک شهری سازگار شوند.

در همین رقابت، Qualcomm با خانواده Snapdragon Ride و Ride Flex مسیر متفاوتی را دنبال می‌کند. این شرکت در تلاش است تراشه‌های چندمنظوره‌ای بسازد که هم وظیفه هوش رانندگی و هم سرگرمی کابین را برعهده داشته باشند. رویکرد کوالکام بیشتر بر اقتصاد مقیاس و جذب خودروسازان میان‌رده است؛ جایی که کاهش هزینه تولید در کنار عملکرد هوشمند اهمیت دارد. در نتیجه، بسیاری از برندهای آمریکایی و اروپایی از جمله GM، BMW و Jeep از تراشه‌های Ride Flex بهره می‌برند.

رقابت تراشه‌ها اکنون از سطح سخت‌افزار فراتر رفته و به لایه نرم‌افزار و سیاست داده رسیده است. Nvidia بر مدیریت داده‌های محلی و آموزش مدل‌ها در خودرو تمرکز دارد، در حالی که Huawei بر تبادل بلادرنگ داده‌های شهری تکیه می‌کند و Qualcomm با پلتفرم باز خود به‌دنبال اکوسیستمی فراگیر است که شرکت‌های ثالث بتوانند نرم‌افزارهای مخصوص هر خودرو را توسعه دهند.

از دید اقتصاد جهانی، این رقابت نه‌تنها تعیین می‌کند خودران‌ها از چه تراشه‌ای استفاده کنند، بلکه تعیین‌کننده مالکیت آینده «داده‌های رانندگی» نیز هست. هر شرکتی که بتواند هوش تصمیم‌گیری را بهتر طراحی کند، عملاً کنترل جریان داده‌ها در جاده‌های جهان را به‌دست خواهد گرفت—قدرتی که از هر سوخت فسیلی ارزشمندتر است.